این عکس‌ها را دوتا پسربچه‌ی هفت هشت ساله گرفته‌اند. از دوست‌ها و هم‌زندگی هاشان توی مرکزِ بهزیستیِ لواسون. با دوربینی که هیچ‌وقت توی دست‌هایِ صاحبش این‌جور ندیده دنیا را.
(شماره‌ی بیست و چهارمِ پرونده را هم بخوانید بعد از این شرحِ حسرت)
عید
۵ هفته قبل
۱ نظر:
خیال کردم میام اینجا نظرمو می گم... نگفتم اما.
بیشتر از اینکه تو بخش "نظرات" جا بگیره، به بخش "احساسات" مربوطه انگار. می شه خیلی چیزا گفت ،خب. اما نه وقتی این سیستم یه سری امکانات* نداره!
ارسال یک نظر