۱۳۸۸ دی ۱۷, پنجشنبه

سخت نیست حدس بزنیم چی می‌گفتی اگر این روزها بودی. کدام طرف را می‌گرفتی و به کی می‌توپیدی. عکست را کجاها ممنوع می‌کردند و کجاها چاپ نمی‌کردند مصاحبه‌ای ازت. ببین تو ایران مردن عزت‌مند می کند آدم را. آن‌که مرده، دیگر ساکت است. کاری ازش برنمی‌آید. موضعی نمی‌تواند بگیرد. ضرری ندارد. مشکل زنده‌هان. دردِ سر گلویی ست که بتواند فریاد بزند. مشتی که بتواند گره شود. قامتی که بایستد و جز به زیرِ خاک خم نشود. آدمِ زنده یا خودش را می‌گذارد در معرضِ فروش یا باید به سختی زنده بماند. این روزها که «جهان‌پهلوان» به دوایی‌ها می‌گویند تو اگر زنده بودی «غلام‌رضا تختی کشتی‌گیرِ اسبق» می‌شدی.

۶ نظر:

هیوا گفت...

خدا شانس بده

Drago گفت...

اگه مراسمشون میرفتی قهرمان بودی و اگه نمیرفتی اسمی ازت نبود.اگه باهاشون بودی بودی...

عالی پیام ( هالو) گفت...

درود
قلم خوبی دارید

درویش23 گفت...

خوب شد که رفت. شاید اونم میلغزید خدای نکرده. ملت به یه پهلوان که نیاز دارن، ندارن؟
نمیلغزید.مطمئنم.شایدم . . .

کوچه نادری گفت...

این آدم زنده چه قصه ها دارد. گاهی خودش هم در عجب می ماند.

مانی گفت...

یک جور خوبی که اصلاً دست "آنها" نیست، نام این بزرگمردان آزاداندیش به نیکی زنده می‌ماند.